Serious gaming: een ervaring die je nooit vergeet

In elke managementtraining leer je dat je moet samenwerken, gezamenlijk een aanpak moet afspreken, deze moet nakomen en vooral, met elkaar communiceren. Rationeel weet iedereen dit en denkt iedereen dit ook vaak te doen. Door serious gaming leerde ik mijn ware ik kennen.

Ruim zes jaar geleden kwam ik in dienst bij InContext, waar ze business games en simulaties ontwikkelen. Diezelfde middag werd er een business game gespeeld met een klant. Ze hadden een deelnemer te weinig, dus viel ik in. Door deel te nemen kon ik meteen laten zien wie ik was.

De uitdaging leek simpel. Vier verschillende teams moesten ieder een eigen puzzel maken. De verschillende teams mochten alleen overleggen op een speciaal ‘overleg- en uitwisselpunt.’ Dat was ook de enige plaats waar er puzzelstukjes uitgewisseld mochten worden. De uitdaging was om binnen een zo kort mogelijke tijdsbestek de puzzel te maken.

Gedreven door ambitie

Gedreven door ambitie – en een beetje competitiegevoel – dacht ik: Karin, laat zien wat je in huis hebt! Ik kon meteen laten zien dat ik niet de domste ben en dat je aan mij wel een uitdaging kunt geven.

In mijn eigen team ging ik hard aan de slag om de puzzel af te maken. Maar linksom of rechtsom, het lukte niet. Ik kon toch wel een simpele puzzel maken?

Natuurlijk – wijsheid achteraf – had ik niet alle puzzelstukjes in bezit om de puzzel van mijn team te voltooien. Daar was het overleg- en uitwisselpunt voor bedoeld. Alle deelnemers hadden ideeën ter verbetering van het uitwisselproces, riepen door elkaar heen en trokken puzzelstukjes uit elkaars handen. We wilden allemaal die puzzel zo snel mogelijk afhebben. Ik had ook een paar stukjes in mijn handen, die uit m’n handen gegrist werden. Ik vroeg aan deelnemers van de andere teams: “He, waarom zou jij iets van mij krijgen? Heb je er iets voor terug?”

Alle deelnemers maakten dezelfde fout

Binnen een uur werd ons pijnlijk duidelijk dat er geen conflicterende belangen bestonden. Iedereen had puzzelstukjes van het andere team, die we gewoon konden uitwisselen. We zijn vanaf de eerste seconde enkel bezig geweest met ons eigen doel. Alle deelnemers maakten dezelfde fout. Naar degenen die er in de eerste vijf minuten probeerden boven te staan, werd niet geluisterd en zij werden vervolgens meegesleurd in het individuele geweld.

Leiderschapsgedrag, communicatie, samenwerken; dat liet behoorlijk te wensen over. Door ons solistische gedrag deden we er bijna twee uur over om de puzzel te maken. Terwijl de uitdaging gezamenlijk met een paar procesafspraken en opvolging hierin in een half uur gespeeld kan worden.

Deze ervaring vergeet ik nooit meer

Het effect van mijn gedachten (ik wil zo snel – en zo goed mogelijk – en nog liever beter en sneller dan mijn collega’s) en geen tijd willen nemen om naar elkaar en elkaars ideeën te luisteren leidt tot bepaald handelen. Nu ik via serious gaming heb gezien – en ervaren – wat het natuurlijk gedrag is in hoe collega’s samenwerken, communiceren, en onnodige tegenstrijdige doelen nastreven, en welke positieve en negatieve effecten dit heeft, kan ik dit nooit meer ‘ont-zien’.

In het dagelijkse werk wordt iedereen met dergelijke gedachten en uitdagingen geconfronteerd. Alleen dan is het maken van de puzzel het behalen van jouw target, het project succesvol afronden of de afdelingsdoelen behalen.

Veelgelezen blogs